(ج). نیابت الٰہی

نائبِ حق ہمچو جانِ عالم است ہستئ او ظل اسمِ اعظم است

از رموز جزو و کل آگہ بود در جہاں قائم بامر اللہ بود

نوعِ انساں را بشیر و ہم نذیر ہم سپاہی ہم سپہ گر ہم امیر

مدعائے علم الاسما ستے سرِّ سبحان الذی اسرا ستے

ذاتِ او توجیہہ ذاتِ عالم است از جلالِ او نجاتِ عالم است

اے امانت دارِ تہذیبِ کہن پشتِ پا بر مسلکِ آبا مزن

طبعِ مسلم از محبت قاہر است مسلم ار عاشق نباشد کافر است

تابعِ حق دیدنش نا دیدنش خوردنش، نوشیدنش، خوابید نش

قربِ حق از ہر عمل مقصود وار تا ز تو گردد جلالش آشکار

ہر کہ خنجر بہرِ غیر اللہ کشید تیغ او برسینۂ او آرمید

زندگی از طوفِ دیگر رستن است خویش را بیت الحرم دانستن است

علمِ مسلم کامل از سوزِ دل است معنئ اسلام ترکِ آفل است

سوزِ عشق از دانشِ حاضر مجوے کیفِ حق از جامِ ایں کافر مجوے

دانشِ حاضر حجابِ اکبر است بت پرست و بت فروش و بتگر است

ہر کہ عاشق شد جمالِ ذات را اوست سید جملہ موجودات را

من چہ گویم سر ایں شمشیر چیست آب او سرمایہ دار از زند گیست

پنجۂ حیدر کہ خیبر گیر بود قوتِ او از ہمیں شمشیر بود

تو کہ از اصل زماں آگہ نہ از حیاتِ جاوداں آگہ نہ

زندگی از دہر و دہر از زندگی است لا تسبو الدہر، فرمانِ نبی است

نغمۂ خاموش دارد ساز وقت غوطہ در دل زن کہ بینی راز وقت

(ا). عشق را از شغلِ لَا آگاہ کن آشنائے رمز الّا اللہ کن

خواہم از لطفِ تو یارے ہمدمے از رموزِ فطرتِ من محرمے

تا بجانِ او سپارم ہوئے خویش باز بینم در دلِ او روئے خویش